E-Księgarnia-
Ppłk dypl. dr Stanisław Wilimowski (1896-1939). Kolejny plakat w Galerii Bohaterów Kampanii Wrześniowej 1939 r. – Częstochowa, 22 kwietnia 2024
W Przystanku Historia Centrum Edukacyjnym IPN im. gen. Janusza Gąsiorowskiego w Częstochowie, na wszystkich chętnych (aż do wyczerpania nakładu) czekać będą plakaty z ppłk. dypl. dr. Stanisławem Wilimowskim, które ukazały się w ramach serii „Galeria Bohaterów Kampanii Wrześniowej 1939 r.”. Ppłk Wilimowski, jako zastępca dowódcy 74 Górnośląskiego Pułku Piechoty, od 1 września 1939 r. brał udział w ciężkich walkach z Niemcami pod Lublińcem, Częstochową i Janowem, gdzie w nocy z 3 na 4 września dowodząc oddziałem przebijającym się z okrążenia pod Złotym Potokiem, w bezpośredniej walce z wrogiem został śmiertelnie ranny. Przewieziony przez Niemców do szpitala w Lublińcu, zmarł 4 września na skutek celowego nieudzielenia pomocy przez niemieckich lekarzy. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym w Lublińcu. Ppłk Wilimowski był najstarszym stopniem oficerem 7 Dywizji Piechoty poległym w 1939 r. Za męstwo na polu walki został pośmiertnie awansowany do stopnia pułkownika i odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari. Na plakacie poza sylwetką ppłk. Wilimowskiego symbolicznie umieszczono jeden ze schronów bojowych wybudowanych na pozycji opóźniającej „Lubliniec”, której 1 września broniły oddziały 74 Górnośląskiego Pułku Piechoty oraz pałac Raczyńskich w Złotym Potoku – miejscowości, w rejonie której podpułkownik został śmiertelnie ranny.
Plakat poświęcony ppłk. Wilimowskiemu jest trzecim z serii „Galeria Bohaterów Kampanii Wrześniowej 1939 r.” w ramach której prezentujemy nie tylko sylwetki wybitnych dowódców wyższego szczebla, ale także bohaterów szerzej nieznanych społeczeństwu, z których niejeden przelał własną krew walcząc w obronie ojczyzny najpierw z najeźdźcą niemieckim, a potem także z sowieckim. Wielu z nich za wybitne dowodzenie lub męstwo na polu walki zostało odznaczonych najwyższymi polskimi odznaczeniami wojskowymi.
------------------------------------------
Stanisław Wilimowski (1896 – 1939) podpułkownik dyplomowany, doktor nauk prawnych, oficer Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, wykładowca Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, wybitny sportowiec; w 1939 r. zastępca dowódcy 74 Górnośląskiego Pułku Piechoty.
W 1918 r. w stopniu porucznika wstąpił w szeregi Wojska Polskiego. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej wielokrotnie wykazując się inicjatywą i odwagą na polu walki, za co został trzykrotnie odznaczony Krzyżem Walecznych. W 1922 r. uzyskał tytuł doktora nauk prawnych na Uniwersytecie Lwowskim.W 1924 r. jako absolwent Wyższej Szkoły Wojennej otrzymał dyplom naukowy oficera Sztabu Generalnego. W kolejnych latach pełnił m.in. funkcjęoficera Oddziału III Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, dowódcy batalionu w 1 Pułku Strzelców Podhalańskich, dowódcy batalionu w 10 Pułku Piechoty oraz kierownika Katedry Taktyki Piechotyw Wyższej Szkole Wojennej.
W październiku 1938 r. w stopniu podpułkownika dyplomowanego został przeniesiony na stanowisko zastępcy dowódcy 74 Górnośląskiego Pułku Piechoty w Lublińcu, wchodzącego w skład 7 Dywizji Piechoty. W ramach przygotowań do wojny opracował plan działań opóźniających dla Oddziału Wydzielonego „Lubliniec”.
Od 1 września 1939 r. brał udział w ciężkich walkach pułku z Niemcami pod Lublińcem, Częstochową i Janowem, gdzie w nocy z 3 na 4 września dowodząc oddziałem przebijającym się z okrążenia pod Złotym Potokiem, w bezpośredniej walce z wrogiem został śmiertelnie ranny. Przewieziony przez Niemców do szpitala w Lublińcu, zmarł 4 września na skutek celowego nieudzielenia pomocy przez niemieckich lekarzy. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym w Lublińcu. Ppłk Wilimowski był najstarszym stopniem oficerem 7 Dywizji Piechoty poległym w 1939 r. Za męstwo na polu walki został pośmiertnie awansowany do stopnia pułkownika i odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari.
